mergendum

Discretiva

mergendum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
mergendum	—	—	activa	gerundium­	accusativo	mergō (mergere)

Forma	Modus flexurae	originis
mergendum	casus accusativus singularis · genus masculinum	gerundivi mergendus
mergendum	casus nominativus singularis · genus neutrum	gerundivi mergendus
mergendum	casus accusativus singularis · genus neutrum	gerundivi mergendus
mergendum	casus vocativus singularis · genus neutrum	gerundivi mergendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /merˈgen.dum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mer·gen·dum — morphologica: merg-end-um

Loci

Titus Livius -58…+17

C. Suetonius Tranquillus ca. 70-150

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• liberatas religione mentes turbavit rursus nuntiatum Frusinone natum esse infantem quadrimo parem nec magnitudine tam mirandum quam quod is quoque, ut Sinuessae biennio ante, incertus mas an femina esset natus erat. id vero haruspices ex Etruria acciti foedum ac turpe prodigium dicere: extorrem agro Romano, procul terrae contactu, alto  mergendum . vivum in arcam condidere provectumque in mare proiecerunt. —Ab urbe condita Titi Livii

Latinitas postclassica

saec. II.

• Antoniam Claudi filiam, recusantem post Poppaeae mortem nuptias suas, quasi molitricem novarum rerum interemit; similiter ceteros aut affinitate aliqua sibi aut propinquitate coniunctos; in quibus Aulum Plautium iuvenem, quem cum ante mortem per vim conspurcasset: “Eat nunc,” inquit, “mater mea et successorem meum osculetur,” iactans dilectum ab ea et ad spem imperii impulsum. Privignum Rufrium Crispinum Poppaea natum, impuberem adhuc, quia ferebatur ducatus et imperia ludere,  mergendum  mari, dum piscaretur, servis ipsius demandavit. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli