Victionarium

mergi

Discretiva

  mergi dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

mergī +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
mergī
—
 praesens passiva infinitivus mergō (mergere)
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /ˈmergiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: mer·gī — morphologica: merg-i

Dacoromane +/-

mergi +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
mergi secunda singularis praesens activa indicativus merge
mergi secunda singularis praesens activa coniunctivus merge
mergi secunda singularis praesens activa imperativus merge
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /merd͡ʒʲ/
Syllabificatio phonetica: mergi — morphologica: merg-i

Italice +/-

mergi +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
mergi secunda singularis praesens activa indicativus mergere
mergi secunda singularis praesens activa imperativus mergere
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /ˈmɛr.d͡ʒi/
Syllabificatio phonetica: mer·gi — morphologica: merg-i

Loci +/-

Marcus Terentius Varro
-116…-27		M. Tullius Cicero
-106…-43		Publius Vergilius Maro
-70…-19		Titus Livius
-58…+17		P. Ovidius Naso
-42…+18		Lucius Annaeus Seneca
-3…+65		L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4-70		Quintus Curtius Rufus
fl. 50		C. Plinius Secundus
23-79		Marcus Valerius Martialis
40-103		C. Suetonius Tranquillus
ca. 70-150		Isidorus Hispalensis
560-636
class.class.class.class.class.class.IIIIIIVII

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

  • Praeterea erat tertium genus mensae et quadrata vasorum, vocatum urnarium, quod urnas cum aqua positas ibi potissimum habebant in culina. Ab eo etiam nunc ante balineum locus ubi poni solebat urnarium vocatur. Urnae dictae, quod urinant in aqua haurienda ut urinator. Urinare est mergi in aquam. —De lingua Latina Varronis [1][2]

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • Nihil nos P. Clodi bello Punico primo temeritas movebit, qui etiam per iocum deos inridens, cum cavea liberati pulli non pascerentur, mergi eos in aquam iussit, ut biberent, quoniam esse nollent? qui risus classe devicta multas ipsi lacrimas, magnam populo Romano cladem attulit. —De natura deorum Ciceronis [3][2]

class.  (ca. 37-30 a.C.n.)

  • iam sibi tum a curvis male temperat unda carinis,
cum medio celeres revolant ex aequore mergi
clamoremque ferunt ad litora, cumque marinae
in sicco ludunt fulicae, notasque paludes
deserit atque altam supra volat ardea nubem. —Georgicon libri IV P. Vergilii Maronis [4][2]

class.

  • Forte quadam divinitus super ripas Tiberis effusus lenibus stagnis nec adiri usquam ad iusti cursum poterat amnis et posse quamvis languida mergi aqua infantes spem ferentibus dabat. Ita, velut defuncti regis imperio, in proxima alluvie ubi nunc ficus Ruminalis est — Romularem vocatam ferunt — pueros exponunt. —Ab urbe condita Titi Livii [5][2]

class.  (12-16 p.C.n.)

  • Obruerit cum tot saevis deus aequoris undis,
ex illis mergi pars quota digna fuit?
Cum pereant acie fortissima quaeque, vel ipso
iudice delectus Martis iniquus erit.
At si forte velis in nos inquirere, nemo est
qui se quod patitur commeruisse neget. —Epistulae ex Ponto Ovidii Nasonis [6][2]

class.

  • Age, cum vides interruptum Tigrin in medio itinere siccari et non universum averti, sed paulatim non apparentibus damnis minui primum, deinde consumi, quo illum putas abire nisi in obscura terrarum, utique cum videas emergere iterum non minorem eo qui prius fluxerat? Quid, cum vides Alpheon, celebratum poetis, in Achaia mergi et in Sicilia rursus traiecto mari effundere amoenissimum fontem Arethusam? —Naturales quaestiones Senecae [7]

saec. I.

  • Spissius autem propter varios casus deponitur: nam interdum priusquam enascatur, aut siccitatibus nux inarescit, aut aquarum abundantia putrescit; interdum subterraneis animalibus sicuti muribus et talpis infestatur. Propter quae saepe novella castaneta calvescunt; atque ubi frequentanda sunt, melius ex vicino, si competit, mergi more pertica declinata propagatur, quam exempta reseritur. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [8]

saec. I.

  • Luxu omni fluere credideram et nimia felicitate mergi in voluptates: at, hercules, munia militiae hoc animorum corporumque robore aeque inpigre toleratis et, cum fortes viri sitis, non fortitudinem magis quam fidem colitis. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [9][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Asphaltites nihil praeter bitumen gignit, unde et nomen. nullum corpus animalium recipit, tauri camelique fluitant; inde fama nihil in eo mergi. longitudine excedit C p., latitudine maxima LXXV implet, minima VI. prospicit eum ab oriente Arabia Nomadum, a meridie Machaerus, secunda quondam arx Iudaeae ab Hierosolymis. eodem latere est calidus fons medicae salubritatis Callirrhoe, aquarum gloriam ipso nomine praeferens. —Naturalis historia Plinii [10]

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

  • Siccos pinguis onyx anhelat aestus
Et flamma tenui calent ophitae:
Ritus si placeant tibi Laconum,
Contentus potes arido vapore
Cruda Virgine Marciave mergi;
Quae tam candida, tam serena lucet,
Ut nullas ibi suspiceris undas
Et credas vacuam nitere lygdon.
Non adtendis, et aure me supina
Iam dudum quasi neglegenter audis.
Inlotus morieris, Oppiane. —Epigrammata M. Valerii Martialis [11][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • Edidit et peregre spectacula, in Sicilia Syracusis asticos ludos et in Gallia Luguduni miscellos; sed hic certamen quoque Graecae Latinaeque facundiae, quo certamine ferunt victoribus praemia victos contulisse, eorundem et laudes componere coactos; eos autem, qui maxime displicuissent, scripta sua spongia linguave delere iussos, nisi ferulis obiurgari aut flumine proximo mergi maluissent. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli [12][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Mergis ab assiduitate mergendi nomen hoc haesit. Saepe autem demisso in profundum capite aurarum signa sub fluctibus colligunt, et praevidentes aequoris tempestatem cum clamore ad litora tendunt. Nam in pelago iam gravissimam esse tempestatem, cum ad litora mergi confugerint. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [13][2]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Liber quintus, XXVII. p. 126 — anser
  2. ↑ 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 Vicicitatio: mergi.
  3. ↑ 3.0 3.1 Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber secundus. 7 [7] — mergi
  4. ↑ 4.0 4.1 Publius Vergilius Maro - Georgicon libri IV. (Bibliotheca Augustana): Liber I. Versus 361  — mergi
  5. ↑ 5.0 5.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber I, caput 4, [4] — mergi
  6. ↑ 6.0 6.1 Publius Ovidius Naso - Epistulae ex Ponto. (Bibliotheca Augustana): Liber tertius, 6, versus 30 — mergi
  7. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (The Latin Library):  Tomus / Liber 6. 8, versus 2 — mergi
  8. ↑ Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (apud Vicifons): Liber quartus. Caput XXXIII. [3]  — mergi
  9. ↑ 9.0 9.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber X. Capitulum III, [9] — mergi
  10. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quintus, cap. 15, [72] — mergi
  11. ↑ 11.0 11.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber sextus. XLII, versus 18 — mergi
  12. ↑ 12.0 12.1 Gaius Suetonius Tranquillus - De vita Caesarum libri VIII. (Bibliotheca Augustana): Liber quartus. C. Calligula. XX. [1] — mergi
  13. ↑ 13.0 13.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber XII. Caput VII. [54] — mergi
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=mergi&oldid=218656"