Discretiva

  meridie dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
merīdiē casus ablativus singularis substantivi merīdiēs

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /meˈriːdi.eː/(classice)
Syllabificatio phonetica: me·rī·di·ē — morphologica: meri-die

Loci +/-

Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

  • Et sunt multa eiusmodi imaginum genera, quas Graeci faces et docidas et pithos et bothynos ad eorum similitudines, unde dicta sunt, nominant; et quaedam vespertina vel matutina sunt notiora; perrara de septemtrione vel meridie videas; nihil horum quippe loci vel temporis in nascendo fidem potuit obtingere. —De mundo Apulei [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Apuleius - De mundo. (Bibliotheca Augustana): Caput XVI. — meridie
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: meridie.