mersisset

Discretiva

mersisset dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
mersisset	tertia singularis	plusquam perfectum	activa	coniunctivus	mergō (mergere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /merˈsis.set/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mer·sis·set — morphologica: mers-isset

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (versio II, ca. 5 p.C.n.)

• numen ubi est? ubi di? meritas subeamus in alto,

tu fraudis poenas, credulitatis ego!

Compressos utinam Symplegades elisissent,

nostraque adhaererent ossibus ossa tuis;

aut nos Scylla rapax canibus  mersisset  edendos –

debuit ingratis Scylla nocere viris;

quaeque vomit totidem fluctus totidemque resorbet,

nos quoque Trinacriae supposuisset aquae!

sospes ad Haemonias victorque reverteris urbes;

ponitur ad patrios aurea lana deos. —Heroides Ovidii Nasonis