Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /meˈtapʰora/(classice)
Syllabificatio phonetica: me·ta·pho·ra — morphologica: meta-phor-a

Notatio

+/-
Graeca Antiqua: μεταφορά (metaphorá)

Nomen substantivum

+/-

metaphor|a, -ae fem.

  1. Tropus, per quem vocabula a suis rebus, quarum propria sunt, ad alias res diversi generis cum similitudine transferuntur.[1]

Declinatio

+/-
f. sing. plur.
nom. metaphora metaphorae I
gen. metaphorae metaphorārum II
dat. metaphorae metaphorīs III
acc. metaphoram metaphorās IV
abl. metaphorā metaphorīs VI
voc. metaphora metaphorae V

Dictiones collatae

+/-

Synonyma

Dictiones derivatae

+/-

Translationes

+/-

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 233 — “MĔTĂPHŎRA, ae, f. 1.”