monerer

Discretiva

monerer dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
monērer	prima singularis	imperfectum	passiva	coniunctivus	moneō (monēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /moˈneːrer/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mo·nē·rer — morphologica: mon-erer