monstratote

Discretiva

monstratote dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
mōnstrātōte	secunda pluralis	futurum	activa	imperativus	mōnstrō

Appellatio pronuntiatusque

API: /moːnstraːˈtoːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mōns·trā·tō·te — morphologica: monstr-atote