monstratum
Discretiva
monstratum dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
---|---|---|---|---|---|---|
mōnstrātum | —
|
—
|
—
|
supinum | accusativo | mōnstrō |
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
mōnstrātum | casus accusativus singularis · genus masculinum | participii mōnstrātus |
mōnstrātum | casus nominativus singularis · genus neutrum | participii mōnstrātus |
mōnstrātum | casus accusativus singularis · genus neutrum | participii mōnstrātus |
mōnstrātum | casus vocativus singularis · genus neutrum | participii mōnstrātus |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /moːnsˈtraːtum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: mōns·trā·tum — morphologica: monstrat-um