monueram

Discretiva

monueram dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
monueram	prima singularis	plusquam perfectum	activa	indicativus	moneō (monēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /moˈnu.eram/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mo·nu·e·ram — morphologica: monu-eram

Usus

Latinitas nova

saec. XVI. - saec. XVII.

• Quae ad Maronem et Lucretium monueram observanda, monueram tantum: scio enim ut plura, ita et minuta haec per temet ipsum te sapere, testimonioque esse vel secundum versiculum Ovidii e tua editione. —Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum Iusti Lipsii (1547-1606). Tomus 3, Hadriani Wallii et Nicolai Heinsii epistolae. Mutuae. (→ ad Universitatem Turicensem): Epistola IX. Hadr. Vander Wallius Nic. Heinsio. Holmiam.