Discretiva

  monuerat dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
monuerat tertia singularis plusquam perfectum activa indicativus moneō (monēre)

Appellatio +/-

 API: /moˈnu.erat/(classice)
Syllabificatio phonetica: mo·nu·e·rat — morphologica: monu-erat

Usus +/-

Latinitas nova

saec. XVI. - saec. XVII.

  • De manuscriptis Codicibus ad te, et ad Martinum mercatorum illum Lugdunensem, scripsi eidibus Aprilis proxime elapsis, quid factum erit vehementer ab illo renunciari mihi expecto, quave via, aut per quas manus mittendos ad te, ut multo ante monuerat, curavit. —Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum Iusti Lipsii (1547-1606). Tomus 5, Johannis Schefferi et Nicolai Heinsii epistolae. Mutuae. (→ ad Universitatem Turicensem): Epistola DXXXVI. Bernardus Medonius Nic. Heinsio. Romam.