monueratis

Discretiva

monueratis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
monuerātis	secunda pluralis	plusquam perfectum	activa	indicativus	moneō (monēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /mo.nu.eˈraːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mo·nu·e·rā·tis — morphologica: monu-eratis