monuerimus

Discretiva

monuerimus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
monuerimus	prima pluralis	perfectum	activa	coniunctivus	moneō (monēre)
monuerimus	prima pluralis	futurum exactum	activa	indicativus	moneō (monēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /monuˈerimus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mo·nu·e·ri·mus — morphologica: monu-erimus

Usus

Latinitas nova

saec. XVI. - saec. XVII.

• Admiranda tua quin acceperimus, dubitare te amplius non puto, de quibus iterum Princeps, ego iterum, atque iterum te monuerimus. Exempla in primis ad Politica tua hîc expetuntur. —Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum Iusti Lipsii (1547-1606). Tomus 2, (→ ad Universitatem Turicensem): Epistola DCCXXXII. JOH. BAPTISTA SACCUS J. Lipsio S. D. Lovanium.