Discretiva

  muros dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

mūrōs +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
mūrōs casus accusativus pluralis · genus masculinum substantivi mūrus
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /ˈmuːroːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: mū·rōs — morphologica: mur-os

Hispanice +/-

muros +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
muros forma pluralis · genus masculinum substantivi muro
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: [ˈmu.ɾos](Castellane, castellano)
Syllabificatio phonetica: mu·ros — morphologica: mur-os

Lusitane +/-

muros +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
muros forma pluralis · genus masculinum substantivi muro
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: [ˈmu.ɾuʃ](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: mu·ros — morphologica: mur-os

Loci +/-

Marcus Terentius Varro
–116…–27
Quintus Curtius Rufus
fl.c.50
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

  • Hinc Lavernalis ab ara Lavernae, quod ibi ara eius. Praeterea intra muros video portas dici in Palatio Mucionis a mugitu, quod ea pecus in buceta tum ante antiquum oppidum exigebant; alteram Romanulam, ab Roma dictam, quae habet gradus in Nova Via ad Volupiae sacellum. —De lingua Latina Varronis [1][2]

saec. I.

  • Praeter hanc difficultatem haud minor alia erat. Muros turresque urbis praealtum mare ambiebat: non tormenta nisi e navibus procul excussa mitti, non scalae moenibus adplicari poterant, praeceps in salum murus pedestre interceperat iter; naves nec habebat rex et, si admovisset, pendentes et instabiles missilibus arceri poterant. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Liber quintus, XXXIV. p. 164 — muros
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: muros.
  3. 3.0 3.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber IV. Capitulum II, [9] — muros