mustelae

Discretiva

mustelae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
mūstēlae	casus genitivus singularis	substantivi mūstēla
mūstēlae	casus dativus singularis	substantivi mūstēla
mūstēlae	casus nominativus pluralis	substantivi mūstēla
mūstēlae	casus vocativus pluralis	substantivi mūstēla

Appellatio pronuntiatusque

API: /muːsˈteːlae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mūs·tē·lae — morphologica: mustel-ae

Loci

Marcus Terentius Varro -37

C. Plinius Secundus 23-79

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Rem in piscibus dissimilis muraena lupo, is soleae, haec muraenae et mustelae, sic aliis, ut maior ille numerus sit similitudinum earum, quae sunt separatim in muraenis, separatim in asellis, sic in generibus aliis. —De lingua Latina Varronis

saec. I.

• Comitiales, ut diximus, coagulum vituli marini bibunt cum lacte equino asinaeve aut cum Punici suco, quidam ex aceto mulso. nec non aliqui per se pilulas devorant. castoreum in aceti mulsi cyathis III ieiunis datur, iis vero, qui saepius corripiantur, clystere infusum mirifice prodest. castorei drachmae II esse debebunt, mellis et olei sextarius et aquae tantundem. ad prasens vero correptis olfactu subvenit cum aceto. datur et mustelae marinae iocur, item muris, vel testudinum sanguis. —Naturalis historia Plinii

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Et herbula ista homini et aliis animalibus ignota est, quia si etiam homo aut animalia eam scirent, tunc nec spiramen nec urina eorum ad perfundendum eam valeret, quoniam herbula ista ad sanitatem vitae per se non habet, nisi quod ipsa huiusmodi vires de spiramine et de urina mustelae accipiat. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis