mustelis

Discretiva

mustelis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
mūstēlīs	casus dativus pluralis	substantivi mūstēla
mūstēlīs	casus ablativus pluralis	substantivi mūstēla

Appellatio pronuntiatusque

API: /muːsˈteːliːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mūs·tē·līs — morphologica: mustel-is

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Genitalia maribus quibus essent retrorsa diximus. ossea sunt lupis, vulpibus, mustelis, viverris, unde etiam calculo humano remedia praecipua. urso quoque, simul atque expiraverit, cornescere aiunt. camelino arcus intendere orientis populis fidissimum. nec non aliqua gentium quoque in hoc discrimina et sacrorum etiam, citra perniciem amputantibus Matris deum Gallis. —Naturalis historia Plinii