Appellatio pronuntiatusque
+/-
- Syllabificatio phonetica: mū·tā·tū·ra — morphologica: mutat-ur-a
- ← Latine: mūtō (mūtāre)
mūtātūr|a, -ae fem. [1][2][3]
- Permutatio pecuniae [1]
| Permutatio pecuniae | dilatare ▼ |
| Permutatio pecuniae | collabi ▲ |
Discretiva
|
mutatura dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
+/-
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| mūtātūra
|
casus nominativus singularis · genus femininum
|
participii mūtātūrus
|
| mūtātūra
|
casus vocativus singularis · genus femininum
|
participii mūtātūrus
|
| mūtātūra
|
casus nominativus pluralis · genus neutrum
|
participii mūtātūrus
|
| mūtātūra
|
casus accusativus pluralis · genus neutrum
|
participii mūtātūrus
|
| mūtātūra
|
casus vocativus pluralis · genus neutrum
|
participii mūtātūrus
|
| mūtātūra
|
casus vocativus singularis
|
substantivi mūtātūrus
|
Appellatio pronuntiatusque
+/-
- Syllabificatio phonetica: mū·tā·tū·ra — morphologica: mutat-ur-a
Proprietates grammaticales
+/-
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| mūtātūrā
|
casus ablativus singularis · genus femininum
|
participii mūtātūrus
|
| mūtātūrā
|
casus ablativus singularis
|
substantivi mūtātūra
|
Appellatio pronuntiatusque
+/-
- Syllabificatio phonetica: mū·tā·tū·rā — morphologica: mutat-ur-a
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 321 — “MŪTĀTŪRA, æ, f. 1. (muto)”
- ↑ 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 532 — “mūtātūra, æ, f.”
- ↑ 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — mūtātūra, ae, f. (muto) (tom. 2, p. 1072)
