mutus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmuːtus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mū·tus — morphologica: mut-us

Nomen adiectivum

mūt|us, -a, -um

1. Qui loqui non potest
2. Silens

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	mūtus	mūta	mūtum	nom.	mūtī	mūtae	mūta
gen.	mūtī	mūtae	mūtī	gen.	mūtōrum	mūtārum	mūtōrum
dat.	mūtō	mūtae	mūtō	dat.	mūtīs	mūtīs	mūtīs
acc.	mūtum	mūtam	mūtum	acc.	mūtōs	mūtās	mūta
abl.	mūtō	mūtā	mūtō	abl.	mūtīs	mūtīs	mūtīs
voc.	mūte	mūta	mūtum	voc.	mūtī	mūtae	mūta

mutus comparativus	dilatare ▼

mutus comparativus	collabi ▲

comparativus singularis				comparativus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	mūtior	mūtior	mūtius	nom.	mūtiōrēs	mūtiōrēs	mūtiōra
gen.	mūtiōris	mūtiōris	mūtiōris	gen.	mūtiōrum	mūtiōrum	mūtiōrum
dat.	mūtiōrī	mūtiōrī	mūtiōrī	dat.	mūtiōribus	mūtiōribus	mūtiōribus
acc.	mūtiōrem	mūtiōrem	mūtius	acc.	mūtiōrēs	mūtiōrēs	mūtiōra
abl.	mūtiōre	mūtiōre	mūtiōre	abl.	mūtiōribus	mūtiōribus	mūtiōribus
voc.	mūtior	mūtior	mūtius	voc.	mūtiōrēs	mūtiōrēs	mūtiōra

mutus superlativus	dilatare ▼

mutus superlativus	collabi ▲

Translationes

Qui loqui non potest

• Anglice: mute (en)
• Esperantice: muta (eo)
• Francogallice: muet (fr)

• Germanice: stumm (de), sprachlos (de)

Silens

• Anglice: silent (en)
• Francogallice: silencieux (fr)

• Germanice: still (de)