Discretiva

  nominant dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

nōminant +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
nōminant tertia pluralis praesens activa indicativus nōminō (nōmināre)
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /ˈnoːminant/(classice)
Syllabificatio phonetica: nō·mi·nant — morphologica: nomin-ant

Francogallice +/-

nominant +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
nominant
praesens activa participium nominer
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: [nɔmiˈnɑ̃]
Syllabificatio phonetica: no·mi·nant — morphologica: nomin-ant

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • illum apelioten, hunc Graeci eurum appellant. a meridie auster et ab occasu brumali Africus; notum et Liba nominant. ab occasu aequinoctiali favonius, ab occasu solstitiali corus; zephyrum et argesten vocant. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 46, [119] — nominant
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: nominant.