nominantis

Discretiva

nominantis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

nōminantis

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
nōminantis	casus genitivus singularis	participii nōmināns

Appellatio pronuntiatusque

API: /noːmiˈnantis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: nō·mi·nan·tis — morphologica: nomin-ant-is

nōminantīs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
nōminantīs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii nōmināns
nōminantīs	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii nōmināns

Appellatio pronuntiatusque

API: /noːmiˈnantiːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: nō·mi·nan·tīs — morphologica: nomin-ant-is

Loci

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Verba eiusdem imaginis, per quam charitas intelligitur, igneam vitam substantiae Dei se nominantis, et multifarios potentiae suae effectus in diversis creaturae naturis vel qualitatibus enarrantis. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis