Appellatio
+/-
- Syllabificatio phonetica: nōs·ci·tō — morphologica: noscit-o
Notatio
+/-
- ← (Frequent.) a Latine: nōscō (nōscere)
Verbum transitivum
+/-
nōscit|ō, -āre, -āvī, -ātum
- Noscere, agnoscere
- Cernere, notare
- (Translate) explorare
Coniugatio
+/-
Verbum finitum
Verbum infinitum
Modus
|
infinitivus
|
participium
|
---|
Tempus
|
praesens
|
perfectum
|
futurum
|
praesens
|
perfectum
|
futurum
|
---|
Vox activa
|
nōscitāre
|
nōscitāvisse
|
nōscitātūrum, -am, -um esse
|
nōscitāns
|
|
nōscitātūrus, -a, -um
|
---|
Vox passiva
|
nōscitārī
|
nōscitātum, -am, -um esse
|
nōscitātum īrī
|
|
nōscitātus, -a, -um
|
|
---|
|
---|
Gerundium
|
Gerundivum
|
Supinum
|
---|
nōscitandī
|
nōscitandus, -a, -um
|
nōscitātum
|
nōscitātū
|
Dictiones derivatae
+/-
Translationes
+/-
Noscere, agnoscere | dilatare ▼ |
---|
Noscere, agnoscere | collabi ▲ |
---|
Cernere, notare | dilatare ▼ |
---|
Discretiva
|
noscito dictio est in variis linguis:
|
Formae affines
+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
---|
nōscitō
|
secunda singularis
|
futurum
|
activa
|
imperativus
|
nōscō (nōscere)
|
nōscitō
|
tertia singularis
|
futurum
|
activa
|
imperativus
|
nōscō (nōscere)
|
Appellatio
+/-
- Syllabificatio phonetica: nōs·ci·tō — morphologica: nosc-ito