Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /num/(classice)
Syllabificatio phonetica: num — morphologica: num

Adverbium

+/-

nŭm [1][2][3][4][5]

  1. Adverbium vel particula, quae in interrogatione recta et obliqua usurpatur.

Dictiones collatae

+/-

Dictiones derivatae

+/-

Translationes

+/-
In interrogatione recta usurpaturdilatare ▼
In interrogatione recta usurpaturcollabi ▲
In interrogatione obliqua usurpaturdilatare ▼
In interrogatione obliqua usurpaturcollabi ▲

Loci

+/-
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

  • Dixi cur non arbitrer quicquam negotii esse magis et piscibus. Nunc, si videtur, credamus Aemiliano solere pisces etiam ad magicas potestates adiutare. Num ergo propterea quicumque quaerit et ipse magus est? Eo quidem pacto et qui myoparonem quaesierit pirata erit, et qui vectem perfossor, et qui gladium sicarius. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [6][7]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 405 — “NUM, adverb. vel particula, quae in interrogatione recta et obliqua usurpatur.”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 539 — “num, adv., particule interrogative”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — num, Adv. (zu nunc), Korrelativum von tum (tom. 2, p. 1214)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)num
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)num
  6. 6.0 6.1 Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 2. Sectio 32. Versus 2 — num
  7. 7.0 7.1 Vicicitatio: num.