obscuram

Discretiva

obscuram dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

• Dacoromane: obscurăm

Formae affines

Latine

obscūram

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
obscūram	casus accusativus singularis · genus femininum	adiectivi obscūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /obˈskuːram/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ob·scū·ram — morphologica: obscur-am

Dacoromane

obscuram

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
obscuram	prima singularis	imperfectum	activa	indicativus	obscura
obscuram	prima pluralis	imperfectum	activa	indicativus	obscura

Appellatio pronuntiatusque

API: /ob.sku'ram/

Syllabificatio phonetica: ob·scu·ram — morphologica: obscur-am

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

C. Plinius Secundus 23-79

Aulus Gellius ca. 130-170

Isidorus Hispalensis 560-636

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (45 a.C.n.)

• Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. rem videlicet difficilem et obscuram! individua cum dicitis et intermundia, quae nec sunt ulla nec possunt esse, intellegimus, voluptas, quae passeribus omnibus nota est, a nobis intellegi non potest? —De finibus bonorum et malorum Ciceronis

class.

• “Antiqua,” inquit, “sapientia nihil aliud quam facienda ac vitanda praecepit, et tunc longe meliores erant viri. Postquam docti prodierunt, boni desunt. Simplex enim illa et aperta virtus in obscuram et sollertem scientiam versa est docemurque disputare, non vivere.” —Ad Lucilium epistulae morales Senecae

saec. I.

• Somni quaestio non obscuram coniectationem habet. in terrestribus omnia quae coniveant dormire manifestum est. aquatilia quoque exiguum quidem, etiam qui de ceteris dubitant, dormire tamen existimant, non oculorum argumento, quia non habent genas, verum ipsa quiete cernuntur placida ceu soporata neque aliud quam caudas moventia et ad tumultum aliquem expavescentia. —Naturalis historia Plinii

Latinitas postclassica

saec. II.

• Quia enim omnia quae non sunt mala molestia quoque omni non carent, sed sunt pleraque noxa quidem magna et pernicie privata, quia non sunt turpia, contra naturae tamen mansuetudinem lenitatemque opposita sunt et infesta per obscuram quandam et necessariam ipsius naturae consequentiam. —Noctes Atticae A. Gellii

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Lunam quidam philosophi dicunt proprium lumen habere, globique eius unam partem esse lucifluam, aliam vero obscuram, et paulatim se vertendo diversas formas efficere. Alii e contra aiunt lunam non suum lumen habere, sed solis radiis illuminari. Unde et eclipsim patitur, si inter ipsam et solem umbra terrae se interponat. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis

saec. XII.

• Ego etiam unamquamque ordinationem et institutionem eius secundum voluntatem ipsius habere volo. Illa autem imago quae in eodem fine super murum stabat nudum caput et nigros ac crispos crines habebat, faciemque obscuram. Induta quoque erat varia tunica plurimo colore intexta. Et vidi quod tunicam et calceamenta sua exuit stans nuda. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis

Latinitas nova

saec. XVI.

• Hoc pacto confusam, obscuram et imperfectam tabulam distinximus, clarificavimus et perfecimus. Ipsam pauperiorem atque nugacem ditavimus, frugalemque reddidimus. Id sane illis inventis Lullianis addidisse non potuit omnibus esse facile, sed iis qui meliores experti sunt etiam eiusdem generis inventiones. —De architectura Lulliana Iordani Bruni