obscuriorem

Discretiva

obscuriorem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
obscūriōrem	casus accusativus singularis · genus masculinum	adiectivi obscūrior (obscūrus comparativus)
obscūriōrem	casus accusativus singularis · genus femininum	adiectivi obscūrior (obscūrus comparativus)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ob.skuːriˈoːrem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ob·scū·ri·ō·rem — morphologica: obscur-ior-em

Loci

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

• Facimus tamen hoc libenter: nam nec cuiquam sunt iniucunda quae cantant ipsi, et laboris in hoc quam in agendo minus est. Et sunt quidam qui secundum alia vitae vitia etiam hac ubique audiendi quod aures mulceat voluptate ducantur. Quid ergo? non et Cicero dicit esse aliquem in oratione «cantum  obscuriorem » et hoc quodam naturali initio venit? Ostendam non multo post ubi et quatenus recipiendus sit hic flexus et cantus quidem, sed, quod plerique intellegere nolunt, obscurior. —Institutio oratoria Quintiliani