Discretiva

  obscurissimi dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
obscūrissimī casus genitivus singularis · genus masculinum adiectivi obscūrissimus (obscūrus superlativus)
obscūrissimī casus genitivus singularis · genus neutrum adiectivi obscūrissimus (obscūrus superlativus)
obscūrissimī casus nominativus pluralis · genus masculinum adiectivi obscūrissimus (obscūrus superlativus)
obscūrissimī casus vocativus pluralis · genus masculinum adiectivi obscūrissimus (obscūrus superlativus)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ob.skuːˈris.si.miː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ob·scū·ris·si·mī — morphologica: obscur-issim-i

Loci

M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (55 a.C.n. / 699 a.u.)

  • Togulae lictoribus ad portam praesto fuerunt; quibus illi acceptis sagula reiecerunt, catervam imperatori suo novam praebuerunt. Sic iste a tanto exercitu tantae provinciae triennio post Macedonicus imperator in urbem se intulit ut nullius negotiatoris  obscurissimi  reditus umquam fuerit desertior. In quo me tamen, qui esset paratus ad se defendendum, reprehendit. —In L. Calpurnium Pisonem oratio Ciceronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - In L. Calpurnium Pisonem oratio. (The Latin Library): XXIII. [55] — obscurissimi
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: obscurissimi.