obscurissimi

Discretiva

obscurissimi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
obscūrissimī	casus genitivus singularis · genus masculinum	adiectivi obscūrissimus (obscūrus superlativus)
obscūrissimī	casus genitivus singularis · genus neutrum	adiectivi obscūrissimus (obscūrus superlativus)
obscūrissimī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	adiectivi obscūrissimus (obscūrus superlativus)
obscūrissimī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	adiectivi obscūrissimus (obscūrus superlativus)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ob.skuːˈris.si.miː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ob·scū·ris·si·mī — morphologica: obscur-issim-i

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (55 a.C.n. / 699 a.u.)

• Togulae lictoribus ad portam praesto fuerunt; quibus illi acceptis sagula reiecerunt, catervam imperatori suo novam praebuerunt. Sic iste a tanto exercitu tantae provinciae triennio post Macedonicus imperator in urbem se intulit ut nullius negotiatoris  obscurissimi  reditus umquam fuerit desertior. In quo me tamen, qui esset paratus ad se defendendum, reprehendit. —In L. Calpurnium Pisonem oratio Ciceronis