opponebas

Discretiva

opponebas dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
oppōnēbās	secunda singularis	imperfectum	activa	indicativus	oppōnō (oppōnere)

API: /oppoːˈneːbaːs/

Syllabificatio phonetica: op·pō·nē·bās — morphologica: op-pon-ebas

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. IV.

Et si conabar a me avertere aspectum, narrabat ille quod narrabat, et tu me rursus opponebas mihi, et impingebas me in oculos meos ut invenirem iniquitatem meam et odissem. —Confessiones Augustini ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Confessiones. (Universitas Turicensis): Liber octavus. Caput VII, p. [2] — opponebas
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: opponebas.