Discretiva

  opponentem dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
oppōnentem casus accusativus singularis · genus masculinum participii oppōnēns
oppōnentem casus accusativus singularis · genus femininum participii oppōnēns

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /oppoːˈnentem/(classice)
Syllabificatio phonetica: op·pō·nen·tem — morphologica: op-pon-ent-em

Loci

+/-
Titus Livius -58/+17
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • Ut ab aliis auxilia desint, me ipsum ferire corpus meum opponentem pro corpore Hannibalis sustinebis? —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXIII, caput 9 — opponentem
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: opponentem.