opponentes
Discretiva
opponentes dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
oppōnentēs | casus nominativus pluralis · genus masculinum | participii oppōnēns |
oppōnentēs | casus accusativus pluralis · genus masculinum | participii oppōnēns |
oppōnentēs | casus vocativus pluralis · genus masculinum | participii oppōnēns |
oppōnentēs | casus nominativus pluralis · genus femininum | participii oppōnēns |
oppōnentēs | casus accusativus pluralis · genus femininum | participii oppōnēns |
oppōnentēs | casus vocativus pluralis · genus femininum | participii oppōnēns |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /oppoːˈnenteːs/ (classice) - Syllabificatio phonetica: op·pō·nen·tēs — morphologica: op-pon-ent-es
Loci
+/-C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 52, [103] — opponentes
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: opponentes.