Discretiva

  opponentibus dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
oppōnentibus casus dativus pluralis participii oppōnēns
oppōnentibus casus ablativus pluralis participii oppōnēns

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /oppoːˈnentibus/(classice)
Syllabificatio phonetica: op·pō·nen·ti·bus — morphologica: op-pon-ent-ibus

Loci

+/-
Titus Livius -58/+17
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • Hinc spes, hinc desperatio animos inritat, Poeno cepisse iam se urbem, si paulum adnitatur, credente, Saguntinis pro nudata moenibus patria corpora opponentibus nec ullo pedem referente, ne in relictum a se locum hostem immitteret. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXI, caput 8, [8] — opponentibus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: opponentibus.