opponentibus
Discretiva
opponentibus dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
oppōnentibus | casus dativus pluralis | participii oppōnēns |
oppōnentibus | casus ablativus pluralis | participii oppōnēns |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /oppoːˈnentibus/ (classice) - Syllabificatio phonetica: op·pō·nen·ti·bus — morphologica: op-pon-ent-ibus
Loci
+/-Titus Livius -58/+17 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
- Hinc spes, hinc desperatio animos inritat, Poeno cepisse iam se urbem, si paulum adnitatur, credente, Saguntinis pro nudata moenibus patria corpora opponentibus nec ullo pedem referente, ne in relictum a se locum hostem immitteret. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXI, caput 8, [8] — opponentibus
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: opponentibus.