opponere

Discretiva

opponere dictio est in variis linguis:

• Norvegice: opponere

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
oppōnere	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	oppōnō (oppōnere)
oppōnere	—	praesens	activa	infinitivus	oppōnō

Appellatio pronuntiatusque

API: /opˈpoːnere/

(classice)

Syllabificatio phonetica: op·pō·ne·re — morphologica: op-pon-ere

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• contra orcae occurrere laborant seseque opponere et caveatas angustiis trucidare, in vada urguere, saxis inlidere. —Naturalis historia Plinii