Discretiva

  opposuimus dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
opposuimus prima pluralis perfectum activa indicativus oppōnō (oppōnere)

Appellatio +/-

 API: /oppoˈsuimus/(classice)
Syllabificatio phonetica: op·po·su·i·mus — morphologica: op-posu-imus

Loci +/-

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • Nascuntur autem ex iis quae contradictioni opposuimus aliae contradictiones, euntque interim longius: ut gladiatorum manus quae secundae vocantur fiunt et tertiae si prima ad evocandum adversarii ictum prolata erat, et quartae si geminata captatio est, ut bis cavere, bis repetere oportuerit. Quae ratio et ultra ducit. —Institutio oratoria Quintiliani [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber quintus, XIII. De refutatione. [54] — opposuimus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: opposuimus.