opposuisse

Discretiva

opposuisse dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
opposuisse	—	perfectum	activa	infinitivus	oppōnō (oppōnere)

API: /opposuˈisse/

Syllabificatio phonetica: op·po·su·is·se — morphologica: op-posu-isse

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Ita unum consulem pro utraque parte Italiae adversus duos exercitus, duos imperatores, hinc consilium suum, hinc corpus opposuisse. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

saec. II.

Quaesitum ergo ex se Apollinaris neque id se dissolvere potuisse adseverabat, quid esset vanior et quid stolidior, quoniam Sallustius sic ea separasse atque opposuisse inter se videretur, tamquam diversa ac dissimilia nec eiusdem utraque vitii forent, ac propterea petebat uti se doceret significationes utriusque vocis et origines. —Noctes Atticae A. Gellii ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXVIII, caput 9, [13] — opposuisse
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: opposuisse.
↑ ^3.0 ^3.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber duodevicesimus. Capitulum IV, [5] — opposuisse