opposuit
Discretiva
opposuit dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
opposuit | tertia singularis | perfectum | activa | indicativus | oppōnō (oppōnere) |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /opˈposuit/ (classice) - Syllabificatio phonetica: op·po·su·it — morphologica: op-posu-it
Loci +/-
Quintus Curtius Rufus ca. 50 | Aulus Gellius ca. 130-170 |
|||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana +/-
- At iis, qui praemissi ab Dareo iugum montis insederant, Agrianos opposuit ex Thraecia nuper advectos. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [1][2]
Latinitas postclassica +/-
- Id etiam esse non sincerae neque amicae voluntatis indicium crediderunt, quod Xenophon inclito illi operi Platonis, quod de optimo statu reipublicae civitatisque administrandae scriptum est, lectis ex eo duobus fere libris qui primi in volgus exierant, opposuit contra conscripsitque diversum regiae administrationis genus, quod παιδείας κύρου inscriptum est. —Noctes Atticae A. Gellii [3][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Universitas Turicensis), Liber III. Capitulum IX, [10] — opposuit
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: opposuit.
- ↑ 3.0 3.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber quartus decimus. Capitulum III, [3] — opposuit