paeninsulam

Discretiva

paeninsulam dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
paenīnsulam	casus accusativus singularis	substantivi paenīnsula

Appellatio pronuntiatusque

API: /pae̯ˈniːn.su.lam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pae·nīn·su·lam — morphologica: paen-insul-am

Formae aliae

• penīnsulam

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Conectitur secunda regio amplexa Hirpinos, Calabriam, Apuliam, Sallentinos, CCL sinu qui Tarentinus appellatur ab oppido Laconum – in recessu hoc intimo situm, contributa eo maritima colonia, quae ibi fuerat, abest CXXXVI a Lacinio promunturio –, adversam ei Calabriam in paeninsulam emittens. —Naturalis historia Plinii