panis

Latine

pānēs

pānis

panis dulcis Paschae

Appellatio

pānis

API: /ˈpaːnis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pā·nis — morphologica: pan-is

Nomen substantivum

pān|is, -is masc.

1. Cibus solidus, e farina et aqua subacta pistus, igni coctus.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	pānis	pānēs	I
gen.	pānis	pānum	II
dat.	pānī	pānibus	III
acc.	pānem	pānēs	IV
abl.	pāne	pānibus	VI
voc.	pānis	pānēs	V

Dictiones collatae

Hyponyma

• panis angelicus, panis celestis
• panis fermentatus
• panis hordeaceus

Collocationes

• panem fingere
• crusta panis

Dictiones derivatae

• pāniceus, pānicus
• pānicium
• pānifex
• pānificium
• pānificus, pānifica

Translationes

Cibus solidus e farina	dilatare ▼

Cibus solidus e farina	collabi ▲

Anglice: bread (en) Batave: brood (nl) n Bohemice: chléb (cs) m Bulgarice: хляб (bg) m ‎(hljab) Dacoromane: pâine (ro) f Esperantice: pano (eo) Finnice: leipä (fi) Germanice: Brot (de) n Hispanice: pan (es) m Italice: pane (it) m Lusitane: pão (pt) m Ruthenice: хлеб (ru) m ‎(xleb) Suecice: bröd (sv) n