Discretiva

  papilione dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
pāpiliōne casus ablativus singularis substantivi pāpiliō

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /paːpiliˈoːne/(classice)
Syllabificatio phonetica: pā·pi·li·ō·ne — morphologica: papilion-e

Loci

+/-
P. Ovidius Naso -42…+18
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • pressus humo bellator equus crabronis origo est;
concava litoreo si demas bracchia cancro,
cetera supponas terrae, de parte sepulta
scorpius exibit caudaque minabitur unca;
quaeque solent canis frondes intexere filis
agrestes tineae (res observata colonis)
ferali mutant cum papilione figuram. —Metamorphoses Ovidii Nasonis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Ovidius Naso - Metamorphoseon libri XV. (Bibliotheca Augustana): Liber quintus decimus, Pythagoras, versus 374 — papilione
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: papilione.