Discretiva

  parabam dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
parābam prima singularis imperfectum activa indicativus parō (parāre)

Appellatio +/-

 API: /paˈraːbam/(classice)
Syllabificatio phonetica: pa·rā·bam — morphologica: par-abam

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
P. Ovidius Naso
-42…+18
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (51 a.C.n. / 703 a.u.)

  • Habes omnia. Nunc publice litteras Romam mittere parabam. uberiores erunt quam si ex Amano misissem. At te Romae non fore! Sed est totum in eo quid Kalendis Martiis futurum sit. Vereor enim ne cum de provincia agetur, si Caesar resistet, nos retineamur. His tu si adesses, nihil timerem. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [1][2]

class.  (versio II, ca. 5 p.C.n.)

  • Arma gravi numero violentaque bella parabam
edere, materia conveniente modis.
par erat inferior versus – risisse Cupido
dicitur atque unum surripuisse pedem. —Amores Ovidii Nasonis [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber quintus. Ep. 20 [7] — parabam
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: parabam.
  3. 3.0 3.1 Publius Ovidius Naso - Amores (versio II, ca. 5). (Bibliotheca Augustana): Liber primus, 1, versus 1 — parabam