parabant

Discretiva

parabant dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
parābant	tertia pluralis	imperfectum	activa	indicativus	parō (parāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /paˈraːbant/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pa·rā·bant — morphologica: par-abant

Loci

Marcus Terentius Varro -116…-27	C. Sallustius Crispus -86…-34	Publius Vergilius Maro -70…-19	Titus Livius -58…+17	P. Ovidius Naso -42…+18	Lucius Annaeus Seneca -3…+65	Quintus Curtius Rufus fl. 50	P. Cornelius Tacitus 55-117	Aulus Gellius ca. 130-180	Franciscus Petrarca 1304-1374
class.	class.	class.	class.	class.	class.	I	II	II	XIV

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

• Possunt in Latio quoque ut in Graecia ab suis vocibus haec eadem ficta. Armenta, quod boves ideo maxime parabant, ut inde eligerent ad arandum; inde arimenta dicta; postea I tertia littera extrita. —De lingua Latina Varronis

class.  (ca. 40 a.C.n.)

• Huic rogationi partim conscii sibi, alii ex partium invidia pericula metuentes, quoniam aperte resistere non poterant, quin illa et alia talia placere sibi faterentur, occulte per amicos ac maxime per homines nominis Latini et socios Italicos impedimenta parabant. —Bellum Iugurthinum C. Sallusti Crispi

class.  (ca. 29-19 a.C.n.)

• Postera vix summos spargebat lumine montis

orta dies, cum primum alto se gurgite tollunt

Solis equi lucemque elatis naribus efflant:

campum ad certamen magnae sub moenibus urbis

dimensi Rutulique viri Teucrique parabant

in medioque focos et dis communibus aras

gramineas. alii fontemque ignemque ferebant

velati limo et verbena tempora vincti. —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis

class.

• Ubi est eo ventum, Turnum ex somno excitatum circumsistunt custodes; comprehensisque servis, qui caritate domini vim parabant, cum gladii abditi ex omnibus locis deverticuli protraherentur, enimvero manifesta res visa, iniectaeque Turno catenae; et confestim Latinorum concilium magno cum tumultu advocatur. —Ab urbe condita Titi Livii

class.  (versio II, ca. 5 p.C.n.)

• Cum mihi pomiferis coniunx foret orta Faliscis,

moenia contigimus victa, Camille, tibi.

casta sacerdotes Iunoni festa parabant

et celebres ludos indigenamque bovem;

grande morae pretium ritus cognoscere, quamvis

difficilis clivis huc via praebet iter.

Stat vetus et densa praenubilus arbore lucus;

adspice – concedas numen inesse loco. —Amores Ovidii Nasonis

class.  (41/42 p.C.n.)

• Quid tam multa conquiritis? Scilicet maiores nostri, quorum virtus etiamnunc vitia nostra sustentat, infelices erant, qui sibi manu sua parabant cibum, quibus terra cubile erat, quorum tecta nondum auro fulgebant, quorum templa nondum gemmis nitebant. —De consolatione ad Helviam matrem Senecae

saec. I.

• Validissimae Indorum gentes erant et bellum impigre parabant ducemque ex natione Sudracarum spectatae virtutis elegerant. Qui sub radicibus montis castra posuit lateque ignes, ut speciem multitudinis augeret, ostendit, clamore quoque ac sui moris ululatu identidem adquiescentes Macedonas frustra terrere conatus. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

• unde in regionem Tauraunitium transgressus improvisum periculum vitavit. nam haud procul tentorio eius non ignobilis barbarus cum telo repertus ordinem insidiarum seque auctorem et socios per tormenta edidit, convictique et puniti sunt qui specie amicitiae dolum parabant. —Annales P. Cornelii Taciti

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

• Erat autem conventum inter eos clandestinum de commutando situ litterarum, ut in scripto quidem alia aliae locum et nomen teneret, sed in legendo locus cuique suus et potestas restitueretur; quaenam vero littera pro qua scriberetur, ante is, sicuti dixi, conplacebat qui hane scribendi latebram parabant. —Noctes Atticae A. Gellii

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Dux cum reliquiis cesi exercitus in vicinos montes fugiens, loco aspero castra communiit; nec sic quidem dum in continenti esset se securum ratus, mare proximum ingressus noctu desertis suis Gades tumultuario se se contulit navigio; ac tum demum memor comitis, ipsas quibus traiecerat remisit ad Magonem naves; quibus ille, olim belli particeps nunc fuge, eum Gadibus assecutus est, necdum quoque locis fisi donec citra mare essent, fugam in Africam parabant. —De viris illustribus Petrarcae