Victionarium

parabant

Discretiva

  parabant dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Latine

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
parābant tertia pluralis imperfectum activa indicativus parō (parāre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /paˈraːbant/(classice)
Syllabificatio phonetica: pa·rā·bant — morphologica: par-abant

Loci

+/-
Marcus Terentius Varro
-116…-27		C. Sallustius Crispus
-86…-34		Publius Vergilius Maro
-70…-19		Titus Livius
-58…+17		P. Ovidius Naso
-42…+18		Lucius Annaeus Seneca
-3…+65		Quintus Curtius Rufus
fl. 50		P. Cornelius Tacitus
55-117		Aulus Gellius
ca. 130-180		Franciscus Petrarca
1304-1374
class.class.class.class.class.class.IIIIIXIV

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

  • Possunt in Latio quoque ut in Graecia ab suis vocibus haec eadem ficta. Armenta, quod boves ideo maxime parabant, ut inde eligerent ad arandum; inde arimenta dicta; postea I tertia littera extrita. —De lingua Latina Varronis [1][2]

class.  (ca. 40 a.C.n.)

  • Huic rogationi partim conscii sibi, alii ex partium invidia pericula metuentes, quoniam aperte resistere non poterant, quin illa et alia talia placere sibi faterentur, occulte per amicos ac maxime per homines nominis Latini et socios Italicos impedimenta parabant. —Bellum Iugurthinum C. Sallusti Crispi [3][2]

class.  (ca. 29-19 a.C.n.)

  • Postera vix summos spargebat lumine montis
orta dies, cum primum alto se gurgite tollunt
Solis equi lucemque elatis naribus efflant:
campum ad certamen magnae sub moenibus urbis
dimensi Rutulique viri Teucrique parabant
in medioque focos et dis communibus aras
gramineas. alii fontemque ignemque ferebant
velati limo et verbena tempora vincti. —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis [4][2]

class.

  • Ubi est eo ventum, Turnum ex somno excitatum circumsistunt custodes; comprehensisque servis, qui caritate domini vim parabant, cum gladii abditi ex omnibus locis deverticuli protraherentur, enimvero manifesta res visa, iniectaeque Turno catenae; et confestim Latinorum concilium magno cum tumultu advocatur. —Ab urbe condita Titi Livii [5][2]

class.  (versio II, ca. 5 p.C.n.)

  • Cum mihi pomiferis coniunx foret orta Faliscis,
moenia contigimus victa, Camille, tibi.
casta sacerdotes Iunoni festa parabant
et celebres ludos indigenamque bovem;
grande morae pretium ritus cognoscere, quamvis
difficilis clivis huc via praebet iter.
Stat vetus et densa praenubilus arbore lucus;
adspice – concedas numen inesse loco. —Amores Ovidii Nasonis [6][2]

class.  (41/42 p.C.n.)

  • Quid tam multa conquiritis? Scilicet maiores nostri, quorum virtus etiamnunc vitia nostra sustentat, infelices erant, qui sibi manu sua parabant cibum, quibus terra cubile erat, quorum tecta nondum auro fulgebant, quorum templa nondum gemmis nitebant. —De consolatione ad Helviam matrem Senecae [7][2]

saec. I.

  • Validissimae Indorum gentes erant et bellum impigre parabant ducemque ex natione Sudracarum spectatae virtutis elegerant. Qui sub radicibus montis castra posuit lateque ignes, ut speciem multitudinis augeret, ostendit, clamore quoque ac sui moris ululatu identidem adquiescentes Macedonas frustra terrere conatus. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [8][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

  • unde in regionem Tauraunitium transgressus improvisum periculum vitavit. nam haud procul tentorio eius non ignobilis barbarus cum telo repertus ordinem insidiarum seque auctorem et socios per tormenta edidit, convictique et puniti sunt qui specie amicitiae dolum parabant. —Annales P. Cornelii Taciti [9][2]

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

  • Erat autem conventum inter eos clandestinum de commutando situ litterarum, ut in scripto quidem alia aliae locum et nomen teneret, sed in legendo locus cuique suus et potestas restitueretur; quaenam vero littera pro qua scriberetur, ante is, sicuti dixi, conplacebat qui hane scribendi latebram parabant. —Noctes Atticae A. Gellii [10][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Dux cum reliquiis cesi exercitus in vicinos montes fugiens, loco aspero castra communiit; nec sic quidem dum in continenti esset se securum ratus, mare proximum ingressus noctu desertis suis Gades tumultuario se se contulit navigio; ac tum demum memor comitis, ipsas quibus traiecerat remisit ad Magonem naves; quibus ille, olim belli particeps nunc fuge, eum Gadibus assecutus est, necdum quoque locis fisi donec citra mare essent, fugam in Africam parabant. —De viris illustribus Petrarcae [11][2]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Liber quintus, XIX. p. 96 — parabant
  2. ↑ 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 2.10 Vicicitatio: parabant.
  3. ↑ 3.0 3.1 Gaius Sallustius Crispus - Bellum Iugurthinum. (The Latin Library): Cap. XL.  — parabant
  4. ↑ 4.0 4.1 Publius Vergilius Maro - Aeneidos libri XII. (Bibliotheca Augustana): Liber XII. Versus 117  — parabant
  5. ↑ 5.0 5.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber I, caput 51, [8] — parabant
  6. ↑ 6.0 6.1 Publius Ovidius Naso - Amores (versio II, ca. 5). (Bibliotheca Augustana): Liber tertius, 13, versus 3 — parabant
  7. ↑ 7.0 7.1 Lucius Annaeus Seneca - De consolatione ad Helviam matrem. (The Latin Library):  X, versus 7 — parabant
  8. ↑ 8.0 8.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber IX. Capitulum IV, [24] — parabant
  9. ↑ 9.0 9.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber XIV. [24] — parabant
  10. ↑ 10.0 10.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber septimus decimus. Capitulum IX, [4] — parabant
  11. ↑ 11.0 11.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De viris illustribus. (Universitas Turicensis): Liber : De Publio Cornelio Scipione Africano Maiore. 2: [21] — parabant
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=parabant&oldid=216801"