pararemus

Discretiva

pararemus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
parārēmus	prima pluralis	imperfectum	activa	coniunctivus	parō (parāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /paraːˈreːmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pa·rā·rē·mus — morphologica: par-aremus

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (59 a.C.n. / 695 a.u.)

• Haec et in eam sententiam cum multa dixisset, aiebat illum primo sane diu multa contra, ad extremum autem manus dedisse et adfirmasse nihil se contra eius voluntatem esse facturum. Sed postea tamen ille non destitit de nobis asperrime loqui. Quod si non faceret tamen ei nihil crederemus atque omnia, sicut facimus, pararemus. —Epistolae ad Atticum Ciceronis