Discretiva

  pararemus dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
parārēmus prima pluralis imperfectum activa coniunctivus parō (parāre)

Appellatio +/-

 API: /paraːˈreːmus/(classice)
Syllabificatio phonetica: pa·rā·rē·mus — morphologica: par-aremus

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (59 a.C.n. / 695 a.u.)

  • Haec et in eam sententiam cum multa dixisset, aiebat illum primo sane diu multa contra, ad extremum autem manus dedisse et adfirmasse nihil se contra eius voluntatem esse facturum. Sed postea tamen ille non destitit de nobis asperrime loqui. Quod si non faceret tamen ei nihil crederemus atque omnia, sicut facimus, pararemus. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber secundus. Ep. 22 [2] — pararemus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: pararemus.