pararentur

Discretiva

pararentur dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
parārentur	tertia singularis	imperfectum	passiva	coniunctivus	parō (parāre)

API: /paraːˈrentur/

Syllabificatio phonetica: pa·rā·ren·tur — morphologica: par-arentur

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (49 a.C.n. / 705 a.u.)

Ego ut minuerem suspicionem profectionis aut cogitationis meae, profectus sum in Pompeianum a. d. III Idus ut ibi essem dum quae ad navigandum opus essent pararentur. Cum ad villam venissem, ventum est ad me: centuriones trium cohortium, quae Pompeiis sunt, me velle postridie convenire — haec mecum Ninnius noster, — velle eos mihi se et oppidum tradere. —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[1]^[2]

class.

Dimissis Siculis Campanisque dilectus habitus. Scripto deinde exercitu de remigum supplemento agi coeptum; in quam rem cum neque hominum satis, nec ex qua pararentur stipendiumque acciperent pecuniae quicquam ea tempestate in publico esset, edixerunt consules ut privati ex censu ordinibusque, sicut antea, remiges darent cum stipendio cibariisque dierum triginta. —Ab urbe condita Titi Livii ^[3]^[2]

↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Cicero
1 2 Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named q
↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named TitusLivius