pararet

Discretiva

pararet dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
parāret	tertia singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	parō (parāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /paˈraːret/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pa·rā·ret — morphologica: par-aret

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43	C. Sallustius Crispus -86…-34	Vitruvius ca. -80…-20	Publius Vergilius Maro -70…-19	Quintus Horatius Flaccus -65…-8	Titus Livius -58…+17	P. Ovidius Naso -42…+18	P. Cornelius Tacitus 55-117	Apuleius ca. 125-170	Aulus Gellius ca. 130-180	Hildegardis Bingensis 1098-1179	Franciscus Petrarca 1304-1374
class.	class.	class.	class.	class.	class.	class.	II	II	II	XII	XIV

Latinitas Romana

class.  (63 a.C.n. / 691 a.u.)

• Cum haesitaret, cum teneretur, quaesivi quid dubitaret proficisci eo quo iam pridem pararet, cum arma, cum securis, cum fascis, cum tubas, cum signa militaria, cum aquilam illam argenteam cui ille etiam sacrarium domi suae fecerat scirem esse praemissam. —In L. Catilinam oratio secunda habita ad populum Ciceronis

class.  (ca. 42/41 a.C.n.)

• Hunc post dominationem L. Sullae lubido maxuma invaserat rei publicae capiundae; neque id quibus modis adsequeretur, dum sibi regnum pararet, quicquam pensi habebat. Agitabatur magis magisque in dies animus ferox inopia rei familiaris et conscientia scelerum, quae utraque iis artibus auxerat, quas supra memoravi. —De Catilinae coniuratione C. Sallusti Crispi

class.  (30-22 a.C.n.)

• Interea rex Demetrius, qui propter animi pertinaciam Poliorcetes est appellatus, contra Rhodum bellum comparando Epimachum Atheniensem nobilem architectum secum adduxit. is autem comparavit helepolim sumptibus inmanibus industria laboreque summo, cuius altitudo fuerat pedum CXXXV, latitudo pedum LX. ita eam ciliciis et coriis crudis confirmavit, ut posset pati plagam lapidis ballista inmissi pondo CCCLX; ipsa autem machina fuerat milia pondo CCCLX. cum autem Callias rogaretur ab Rhodiis, contra eam helepolim machinam pararet, ut illam, uti pollicitus erat, transferret intra murum, negavit posse. —De architectura Vitruvii

class.  (ca. 29-19 a.C.n.)

• interea, cum iam stabulis saturata moveret

Amphitryoniades armenta abitumque pararet,

discessu mugire boves atque omne querelis

impleri nemus et colles clamore relinqui.

reddidit una boum vocem vastoque sub antro

mugiit et Caci spem custodita fefellit. —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis

class.  (23 a.C.n.)

• atqui sciebat, quae sibi barbarus

tortor pararet: non aliter tamen

dimovit obstantis propinquos

et populum reditus morantem,

quam si clientum longa negotia

diiudicata lite relinqueret

tendens Venafranos in agros

aut Lacedaemonium Tarentum. —Carminum libri IV Q. Horatii Flacci

class.

• His cum laetari Antiochum conveniens esset, si reducendi eius causa exercitum Aegyptum induxisset, quo specioso titulo ad omnis Asiae et Graeciae civitates legationibus recipiendis litterisque dimittendis usus erat, adeo est offensus ut multo acrius infestiusque adversus duos quam ante adversus unum pararet bellum. —Ab urbe condita Titi Livii

class.  (ca. 2-8 p.C.n.)

• tertia, cum crinem manibus laniare pararet,

avellit frondes; haec stipite crura teneri,

illa dolet fieri longos sua bracchia ramos,

dumque ea mirantur, conplectitur inguina cortex

perque gradus uterum pectusque umerosque manusque

ambit, et exstabant tantum ora vocantia matrem. —Metamorphoses Ovidii Nasonis

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

• Nec multo post Drusus in Illyricum missus est ut suesceret militiae studiaque exercitus pararet; simul iuvenem urbano luxu lascivientem melius in castris haberi Tiberius seque tutiorem rebatur utroque filio legiones obtinente. —Annales P. Cornelii Taciti

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Nec commorata illa sermocinatrix inmodica sic anus incipit: «Barbarus iste cum necessariam profectionem pararet pudicitiamque carae coniugis conservare summa diligentia cuperet, servulum suum Myrmecem fidelitate praecipua cognitum secreto commonet suaeque dominae custodelam omnem permittit, carcerem et perpetua vincula, mortem denique illam lentam de fame comminatus, si quisquam hominum vel in transitu digito tenus eam contigisset, idque deierans etiam confirmat per omnia divina numina.» —Metamorphoseon libri XI Apulei

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

• Is cum in consulatu obtineret Asiam provinciam et circumsedere oppugnareque Leucas pararet opusque esset firma atque procera trabe, qui arietem faceret quo muros eius oppidi quateret, scripsit ad magistrum ἀρχιτεκτόνων Mylattensium, sociorum amicorumque populi Romani, ut ex malis duobus, quos apud eos vidisset, uter maior esset eum mittendum curaret. —Noctes Atticae A. Gellii

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Et quidem distel est laevis, id est ane stechel, et quidem et homini inutilis est crudus ad comedendum, quia si quis homo eum crudum comederet, sanguinem eius attenuaret, et tabem in eo pararet, ac humores illius in eo zuflossen, ut de bono vino virtus aufertur cum aqua in ipsum funditur, et ob hoc fieret homo inanis sensu et destitutus in sanguine et in humoribus. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Itaque, cum captivis ac literis hostium ad senatum missis suis ipse literis additis, totum hoc quod animo volvebat aperuit, ut constaret se quod instituerat prius acturum, quam Romam litere pervenissent. Ubi vero quid pararet exposuit, consilium suum, quid a patribus fieri vellet apposuit: ut scilicet novus domi exercitus scriberetur Narniam mittendus, in Umbriam scilicet ubi hostes convenire decreverant. —De viris illustribus Petrarcae