parasitus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /pa.raˈsiːtus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pa·ra·sī·tus — morphologica: parasit-us

Notatio

← Graeca Antiqua παράσιτος ‎(parásitos) (a παρά ad et σῖτος)

Nomen substantivum

parasīt|us, -ī masc.

1. √ (In malam partem): qui cibi gratia assentatur, risum movet, aut contumelias patitur.
2. (In bonam partem): conviva; et di, qui mensae eius adhibebantur.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	parasītus	parasītī	I
gen.	parasītī	parasītōrum	II
dat.	parasītō	parasītīs	III
acc.	parasītum	parasītōs	IV
abl.	parasītō	parasītīs	VI
voc.	parasīte	parasītī	V

Dictiones collatae

Synonyma

1. ...
2. convīva

Dictiones derivatae

• parasīta
• parasītaster
• parasītātiō
• parasīticus
• parasītor, parasītārī

Translationes

Qui cibi gratia assentatur	dilatare ▼

Qui cibi gratia assentatur	collabi ▲

Anglice: parasite (en), sponger (en) Germanice: Parasit (de) m, Schmarotzer (de) m Italice: parassita (it) m, f, scroccone (it) m

Conviva	dilatare ▼

Conviva	collabi ▲

Anglice: guest (en) Germanice: Gast (de) m

Loci

M. Fabius Quintilianus ca. 35–100

Decimus Iunius Iuvenalis ca. 60-130

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 90–96 p.C.n.)

• Non est autem satis in narratione uti coloribus nisi per totam actionem consentiant, cum praesertim quorundam probatio sola sit in adseveratione et perseverantia: ut ille  parasitus  qui ter abdicatum a divite iuvenem et absolutum tamquam suum filium adserit, habebit quidem colorem quo dicat et paupertatem sibi causam exponendi fuisse, et ideo a se parasiti personam esse susceptam quia in illa domo filium haberet, et ideo illum innocentem ter abdicatum quia filius abdicantis non esset; —Institutio oratoria Quintiliani

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

• nam de tot pulchris et latis orbibus et tam

antiquis una comedunt patrimonia mensa.

nullus iam  parasitus  erit. sed quis ferat istas

luxuriae sordes? quanta est gula quae sibi totos

ponit apros, animal propter convivia natum!

poena tamen praesens, cum tu deponis amictus

turgidus et crudum pavonem in balnea portas. —Saturae D. Iuni Iuvenalis

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354–1367 p.C.n.)

• Gaudium: Conviviis glorior.

Ratio: Habent utcunque fortassis qui convivio interfuere quod arguant, quod graventur; qui hoc ipsum arguit, quod convivio non intersit, non iam ille conviva est, sed impudentissimus  parasitus , cuius lingua non pluris extimanda quam gula est: que non modo non metuenda est, sed optanda nonnunquam, dicente satyrico: Nam que comedia, mimus quis melior plorante gula? Tales aliqui apud comicos describuntur letique risum excitant: quid visi coram auditique queant facere? —De remediis utriusque fortune Petrarcae