Victionarium

paratur

Discretiva

  paratur dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Latine

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
parātur tertia singularis praesens passiva indicativus parō (parāre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /paˈraːtur/(classice)
Syllabificatio phonetica: pa·rā·tur — morphologica: par-atur

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
-106…-43		Marcus Terentius Varro
-116…-27		T. Lucretius Carus
–95…–55		Vitruvius
ca. -80…-20		P. Ovidius Naso
-42…+18		Marcus Valerius Martialis
40-103		P. Cornelius Tacitus
55-117		Decimus Iunius Iuvenalis
100-128		Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430		Hildegardis Bingensis
1098-1179
class.class.class.class.class.IIIIIIVXII

Latinitas Romana

class.  (56 a.C.n. / 698 a.u.)

  • Itaque magnae mihi res iam moveri videbantur. Nam Pompeius haec intellegit nobiscumque communicat, insidias vitae suae fieri, C. Catonem a Crasso sustentari, Clodio pecuniam suppeditari, utrumque et ab eo et a Curione, Bibulo, ceterisque suis obtrectatoribus confirmari; vehementer esse providendum ne opprimatur contionario illo populo a se prope alienato, nobilitate inimica, non aequo senatu, iuventute improba. Itaque se comparat, homines ex agris accersit operas autem suas Clodius confirmat; manus ad Quirinalia paratur. —Epistolae ad Quintum fratrem Ciceronis [1][2]

class.

  • Nexilis ante fuit vestis quam textile tegmen.
textile post ferrumst, quia ferro tela paratur,
nec ratione alia possunt tam levia gigni
insilia ac fusi, radii, scapique sonantes.
et facere ante viros lanam natura coëgit
quam muliebre genus; nam longe praestat in arte
et sollertius est multo genus omne virile;
agricolae donec vitio vertere severi,
ut muliebribus id manibus concedere vellent
atque ipsi pariter durum sufferre laborem
atque opere in duro durarent membra manusque. —De rerum natura Lucretii [3][2]

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

  • Mundus muliebris dictus a munditia. Ornatus quasi ab ore natus, hinc enim maxime sumitur quod eam deceat, itaque id paratur speculo. Calamistrum, quod his calfactis in cinere capillus ornatur. Qui ea ministrabat, a cinere cinerarius est appellatus. Discerniculum, quo discernitur capillus. Pecten, quod per eum explicatur capillus. Speculum a speciendo, quod ibi se spectant. —De lingua Latina Varronis [4]

class.  (30-22 a.C.n.)

  • Est autem etiam cocleae ratio, quae magnam vim haurit aquae, sed non tam alte tollit quam rota. Eius autem ratio sic expeditur. Tignum sumitur, cuius tigni quanta paratur pedum longitudo, tanta digitorum expeditur crassitudo. Id ad circinum rotundatur. —De architectura Vitruvii [5][2]

class.  (post 1 a.C.n.)

  • mille facesse iocos; turpe est nescire puellam
ludere: ludendo saepe paratur amor.
sed minimus labor est sapienter iactibus uti:
maius opus mores composuisse suos. —Ars amatoria Ovidii Nasonis [6][2]

saec. I.

  • Nosti si bene Caesium, libelle,
Montanae decus Umbriae Sabinum,
Auli municipem mei Pudentis,
Illi tu dabis haec vel occupato:
Instent mille licet premantque curae,
Nostris carminibus tamen vacabit:
Nam me diligit ille proximumque
Turni nobilibus legit libellis.
O quantum tibi nominis paratur!
O quae gloria! quam frequens amator!
Te convivia, te forum sonabit,
Aedes, compita, porticus, tabernae.
Uni mitteris, omnibus legeris. —Epigrammata M. Valerii Martialis [7]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

  • Prima novo principatu mors Iunii Silani proconsulis Asiae ignaro Nerone per dolum Agrippinae paratur, non quia ingenii violentia exitium inritaverat, segnis et dominationibus aliis fastiditus, adeo ut G. Caesar pecudem auream eum appellare solitus sit: verum Agrippina fratri eius L. Silano necem molita ultorem metuebat, crebra vulgi fama anteponendum esse vixdum pueritiam egresso Neroni et imperium per scelus adepto virum aetate composita, insontem, nobilem et, quod tunc spectaretur, e Caesarum posteris: quippe et Silanus divi Augusti abnepos erat. —Annales P. Cornelii Taciti [8][2]

saec. II.

  • Endromidas Tyrias et femineum ceroma
quis nescit, vel quis non vidit vulnera pali,
quem cavat adsiduis rudibus scutoque lacessit
atque omnis implet numeros dignissima prorsus
Florali matrona tuba, nisi si quid in illo
pectore plus agitat veraeque paratur harenae?
quem praestare potest mulier galeata pudorem,
quae fugit a sexu? vires amat. haec tamen ipsa
vir nollet fieri; nam quantula nostra voluptas! —Saturae D. Iuni Iuvenalis [9]

saec. IV.

  • Nullo modo arbitror, nisi cum translato verbo scientiam pro experientia dicimus: experiri enim non semper bonum est; sicut experiri supplicia: illa vero quae proprie ac pure scientia nominatur, quia ratione atque intelligentia paratur, mala esse qui potest? —De libero arbitrio Augustini [10][2]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Sed et hominem, qui apud se portat, magica et incantationes daemonum, atque diabolica verba et alia fantasmata devitant. Et si aliqua imago secundum aliquem paratur ad laesionem et ad mortem illius, et si tunc ille farn apud se habet, et nocere non valet. Nam homo interdum per imaginem maledicitur, ita quod inde laeditur et amens fit. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis [11][2]
  • Malum autem per odium et per invidiam paratur, et malum malo coniungitur. Et diabolica suggestio coagulationem hominis inspicit, et se ad illam coniungit, et ita semper homini insidiatur, atque sic malum malo coniungitur. Et sicut homo bonam et malam scientiam habet, ita etiam bonae et malae herbae creatae sunt ad hominem. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis [11]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Quintum fratrem. (The Latin Library): Liber secundus. Ep. 3 [4] — paratur
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 Vicicitatio: paratur.
  3. ↑ 3.0 3.1 Titus Lucretius Carus - De rerum natura libri sex. (Teubner, Lipsiae MCMLXIX). Liber quintus, versus 1351 — paratur
  4. ↑ Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Liber quintus, XXIX. p. 129 — paratur
  5. ↑ 5.0 5.1 De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber decimus, 6. [1] — paratur
  6. ↑ 6.0 6.1 Publius Ovidius Naso - Ars amatoria. (Bibliotheca Augustana): Liber tertius, versus 368 — paratur
  7. ↑ Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber septimus. XCVII, versus 9 — paratur
  8. ↑ 8.0 8.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber XIII. [1] — paratur
  9. ↑ Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura VI, versus 251 — paratur
  10. ↑ 10.0 10.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De libero arbitrio. (Universitas Turicensis): Liber primus. Caput VII, p. 17. — paratur
  11. ↑ 11.0 11.1 Hildegardis Bingensis - Subtilitates diversarum naturarum creaturum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber primus. Cap. XLVII. - De Farn — paratur
  12. ↑ Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura III, versus 224 — paratur
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=paratur&oldid=216820"