Discretiva

  parentibus dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

parentibus +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
parentibus casus dativus pluralis substantivi parēns
parentibus casus ablativus pluralis substantivi parēns
parentibus casus dativus pluralis substantivi parentēs
parentibus casus ablativus pluralis substantivi parentēs
Appellatio +/-
 API: /paˈren.ti.bus/(classice)
Syllabificatio phonetica: pa·ren·ti·bus — morphologica: parent-ibus

pārentibus +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
pārentibus casus dativus pluralis participii pārēns
pārentibus casus ablativus pluralis participii pārēns
pārentibus casus dativus pluralis substantivi pārentēs
pārentibus casus ablativus pluralis substantivi pārentēs
Appellatio +/-
 API: /paːˈren.ti.bus/(classice)
Syllabificatio phonetica: pā·ren·ti·bus — morphologica: parent-ibus

Loci +/-

Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Sic inflammatae, parentibus fastidienter appellatis et nocte turbata vigiliis, perditae matutino scopulum pervolant et inde solito venti praesidio vehementer devolant lacrimisque pressura palpebrarum coactis hoc astu puellam appellant: «Tu quidem felix et ipsa tanti mali ignorantia beata sedes incuriosa periculi tui, nos autem, quae pervigili cura rebus tuis excubamus, cladibus tuis misere cruciamur.» —Metamorphoseon libri XI Apulei [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber V. Capitulum XVII. Versus 1 — parentibus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: parentibus.