pariturum

Discretiva

pariturum dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
paritūrum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii paritūrus
paritūrum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii paritūrus
paritūrum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii paritūrus
paritūrum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii paritūrus

API: /pa.riˈtuːrum/

Syllabificatio phonetica: pa·ri·tū·rum — morphologica: parit-ur-um

Forma	Modus flexurae	originis
pāritūrum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii pāritūrus
pāritūrum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii pāritūrus
pāritūrum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii pāritūrus
pāritūrum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii pāritūrus

API: /paːriˈtuːrum/

Syllabificatio phonetica: pā·ri·tū·rum — morphologica: parit-ur-um

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Castigato senatu Carthaginiensium, quod contra foedus et exercitum et navales materias haberent, pacem inter eos et Masinissam facere voluerunt, Masinissa agro, de quo lis erat, cedente. Sed Gisgo Hamilcaris filius, homo seditiosus. qui tum in magistratu erat, cum senatus pariturum se iudicio legatis dixisset, ita populum concitavit bellum adversus Romanos suadendo, ut legatos quo minus violarentur fuga explicuerit. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Loeb Classical Library): Liber XIV, Periochae Librorum XLVI–CXLII, caput 404, [16] — pariturum
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: pariturum.