Discretiva

  pependerant dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
pependerant tertia pluralis plusquam perfectum activa indicativus pendeō (pendēre)
pependerant tertia pluralis plusquam perfectum activa indicativus pendō (pendere)

Appellatio +/-

 API: /peˈpen.de.rant/(classice)
Syllabificatio phonetica: pe·pen·de·rant — morphologica: pepend-erant

Loci +/-

Titus Livius
-58…+17
Lucius Annaeus Seneca
-3…+65
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (anno 586 u.c.)

  • ipsis quoque Romanis de se cogitandum fuisset, quando neque manere amissa Thessalia, unde exercitus alebatur, potuissent, neque progredi, cum ex adverso castra Macedonum essent. hoc amisso auxilio Perseus animos Macedonum, qui ea pependerant spe, haud mediocriter debilitavit. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

class.

  • Ad olivetum revertar, quod vidi duobus modis positum: magnarum arborum truncos circumcisis ramis et ad unum redactis pedem cum rapo suo transtulit, amputatis radicibus, relicto tantum capite ipso ex quo illae pependerant. Hoc fimo tinctum in scrobem demisit, deinde terram non adgessit tantum, sed calcavit et pressit. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XLIV, caput 27, [7] — pependerant
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: pependerant.
  3. 3.0 3.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (The Latin Library):  Tomus / Liber 11-13. 86, versus 17 — pependerant