Discretiva

  pependeris dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
pependeris secunda singularis perfectum activa coniunctivus pendeō (pendēre)
pependeris secunda singularis futurum exactum activa indicativus pendeō (pendēre)
pependeris secunda singularis perfectum activa coniunctivus pendō (pendere)
pependeris secunda singularis futurum exactum activa indicativus pendō (pendere)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /peˈpen.de.ris/(classice)
Syllabificatio phonetica: pe·pen·de·ris — morphologica: pepend-eris

Loci

+/-
Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Cum enim eas subter te habueris, et ex illo pependeris, cum fuerint subtractae, non cades. —Enarrationes in Psalmos Augustini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Enarrationes in Psalmos. (Universitas Turicensis): Enarratio LIII. Caput 3., p. Sermo ad populum — pependeris
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: pependeris.