pertineant

Discretiva

pertineant dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
pertineant	tertia pluralis	praesens	activa	coniunctivus	pertineō (pertinēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /perˈti.ne.ant/

(classice)

Syllabificatio phonetica: per·ti·ne·ant — morphologica: per-tine-ant

Loci

Marcus Terentius Varro -116…-27

P. Cornelius Tacitus 55-117

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

• Suscipit Stolo, Tu, inquit, invides tanto scriptori et obstrigillandi causa figlinas reprehendis, cum praeclara quaedam, ne laudes, praetermittas, quae ad agri culturam vehementer pertineant. —De agricultura Varronis

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

• quibus adprensis ‘patres conscripti, hos’ inquit ‘orbatos parente tradidi patruo ipsorum precatusque sum, quamquam esset illi propria suboles, ne secus quam suum sanguinem foveret attolleret, sibique et posteris confirmaret. erepto Druso preces ad vos converto disque et patria coram obtestor: Augusti pronepotes, clarissimis maioribus genitos, suscipite regite, vestram meamque vicem explete. hi vobis, Nero et Druse, parentum loco. ita nati estis ut bona malaque vestra ad rem publicam pertineant’. —Annales P. Cornelii Taciti