pertineant

Discretiva

pertineant dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
pertineant	tertia pluralis	praesens	activa	coniunctivus	pertineō (pertinēre)

API: /perˈti.ne.ant/

Syllabificatio phonetica: per·ti·ne·ant — morphologica: per-tine-ant

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

Suscipit Stolo, Tu, inquit, invides tanto scriptori et obstrigillandi causa figlinas reprehendis, cum praeclara quaedam, ne laudes, praetermittas, quae ad agri culturam vehementer pertineant. —De agricultura Varronis ^[1]^[2]

saec. II. (ca. 116 p.C.n.)

quibus adprensis ‘patres conscripti, hos’ inquit ‘orbatos parente tradidi patruo ipsorum precatusque sum, quamquam esset illi propria suboles, ne secus quam suum sanguinem foveret attolleret, sibique et posteris confirmaret. erepto Druso preces ad vos converto disque et patria coram obtestor: Augusti pronepotes, clarissimis maioribus genitos, suscipite regite, vestram meamque vicem explete. hi vobis, Nero et Druse, parentum loco. ita nati estis ut bona malaque vestra ad rem publicam pertineant’. —Annales P. Cornelii Taciti ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Terentius Varro - De re rustica / de agricultura. (Loeb Classical Library, Londinio MCMXXXIV). Latin Library: Liber primus, II. — pertineant
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: pertineant.
↑ ^3.0 ^3.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber IV. [8] — pertineant