Discretiva

  pertinebit dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
pertinēbit tertia singularis futurum activa indicativus pertineō (pertinēre)

Appellatio +/-

 API: /per.tiˈneːbit/(classice)
Syllabificatio phonetica: per·ti·nē·bit — morphologica: per-tin-ebit

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • recte igitur haec facta distinctio est, atque etiam ab iis, quo facilius res perspici possit, hoc simile ponitur: Ut enim, inquiunt, si hoc fingamus esse quasi finem et ultimum, ita iacere talum, ut rectus adsistat, qui ita talus erit iactus, ut cadat rectus, praepositum quiddam habebit ad finem, qui aliter, contra, neque tamen illa praepositio tali ad eum, quem dixi, finem pertinebit, sic ea, quae sunt praeposita, referuntur illa quidem ad finem, sed ad eius vim naturamque nihil pertinent. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis [1][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354-1367 p.C.n.)

  • Metus: Ne secundo uxor nubat metuo.
Ratio: Ne primo nuberet, magis forsitan metuendum erat; id ad te pertinuit, hoc ad alterum pertinebit. Sic est autem, metuenda contemnitis, spernenda metuitis, nil in rebus iusto pretio extimatis. Martialis thori duellum securus intrasti, non cogitans quid periculi adires, id intrare alium times? —De remediis utriusque fortune Petrarcae [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber tertius. 16 [54] — pertinebit
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: pertinebit.
  3. 3.0 3.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber II. 128: [De moriente anxio, quid uxor eo mortuo, sit actura] — pertinebit