pertinuere

Discretiva

pertinuere dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
pertinuēre	tertia pluralis	perfectum	activa	indicativus	pertineō (pertinēre)

API: /per.ti.nuˈeːre/

Syllabificatio phonetica: per·ti·nu·ē·re — morphologica: pertinu-ere

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Nec mirari oportet hunc ordinem, qui nunc est post expletas quinque et triginta tribus duplicato earum numero centuriis iuniorum seniorumque, ad institutam ab Ser. Tullio summam non convenire. Quadrifariam enim urbe divisa regionibus collibusque qui habitabantur, partes eas tribus appellavit, ut ego arbitror, ab tributo; nam eius quoque aequaliter ex censu conferendi ab eodem inita ratio est; neque eae tribus ad centuriarum distributionem numerumque quicquam pertinuere. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

saec. II. (ca. 105-110 p.C.n.)

Nam ex quo divus Augustus res Caesarum composuit, procul et in unius sollicitudinem aut decus populus Romanus bellaverat; sub Tiberio et Gaio tantum pacis adversa ad rem publicam pertinuere; Scriboniani contra Claudium incepta simul audita et coercita; Nero nuntiis magis et rumoribus quam armis depulsus: tum legiones classesque et, quod raro alias, praetorianus urbanusque miles in aciem deducti, Oriens Occidensque et quicquid utrimque virium est a tergo, si ducibus aliis bellatum foret, longo bello materia. —Historiae P. Cornelii Taciti ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber I, caput 43, [13] — pertinuere
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: pertinuere.
↑ ^3.0 ^3.1 Publius Cornelius Tacitus - Historiarum libri XIV. (The Latin Library): Liber I. [89] — pertinuere