Discretiva

  pertinuerim dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
pertinuerim prima singularis perfectum activa coniunctivus pertineō (pertinēre)

Appellatio +/-

 API: /per.ti.nuˈe.rim/(classice)
Syllabificatio phonetica: per·ti·nu·e·rim — morphologica: pertinu-erim

Loci +/-

M. Fabius Quintilianus
ca. 35-100
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Si in perpetuum exilium missus essem, forsitan posset de hoc quaeri, an ad leges pertinuerim, cum illud ex lege fieret quod exularem. —Declamationes minores Quintiliani [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Fabius Quintilianus, Declamationes minores. Declamatio 244. Adultera a marito exule occisa [2] — pertinuerim
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: pertinuerim.